DAG 11: laatste dag, van Ardersier naar Alness, 68,5 km

En weer was het een goddelijke nacht. We zijn gisteravond ineens in slaap gevallen. Vanmorgen pas de blog van gisteren geschreven na het ontbijt. Dan rustig ingepakt, de fiets uit de garage gehaald en vertrokken. Op ons gemakje langs de zee, mooi en... vlak. Na 12 km vlakbij de Open Golf en naast de vliegplein van Inverness... de ketting er af. Geen probleem, even stoppen, er op leggen en weer verder. We voerden het tempo wat op. het weer was niet geweldig maar dat vonden we wel goed zo. Voor we het wisten hadden we 37,5 km en kwamen we in Beauly, daar gestopt voor een lekkere lunch in een delicatessenzaak.

Onze fiets stond goed geparkeerd naast een andere tweewieler... Rond 13h45 terug doorgereden voor het laatste stuk van ons traject. We realiseerden ons dat we er bijna waren en genoten van de laatste kilometers. De wind kwam nog even goeiedag zeggen, we kregen nog een mooi stukje wind op kop. Het einddoel naderde, het bleef redelijk vlak, rechts van ons het water. Het ging goed, geen problemen meer met de ketting. Dan een bord, Allness 5 miles...

Dat was dus niet ver meer dus. Rond 15h15 kwamen we dus uiteindelijk aan in Alness. Mooi dorpje, 1 winkelstraat, grote supermarkt, treinstation en zwembad. We hebben ons op het einde van de hoofdstaat op een bank gezet en gewacht tot Jan er aankwam.

Ongeveer 15 minuten later kwam Jan er aan gereden. Samen op weg naar onze verblijfplaats 'The Dalmore House', een gigantisch 'castle', heel indrukwekkend en mooi.

We zijn dus aangekomen. Wat een geweldig gevoel. Onze vrienden kwamen er aan rond 17h30, dan hadden wij samen met Jan al onze inkopen gaan doen zodat we de volgende dagen niets te kort kwamen. Na het uitladen van de bagage een douchke gepakt en nu begint onze relax periode. Deze blog geschreven buiten op ons terras met een glaasje Aperol samen met de vrienden... We zullen nog lang nagenieten van dit avontuur. Bij deze wil ik Veerle, mijn vrouwtje en compagnon de route ongelooflijk bedanken dat ze dit samen met mij heeft willen doen. Fantastisch, dank U Veerle... het was geweeeeeeeeeeeeldig!!! we gaan hier nog veel over vertellen... groetjes aan al onze abonnee's Yves & Veerle

DAG 10: de koninginnenrit, van Braemar naar Ardersier, ... 140,5 km

In Braemar alweer geslapen als een roos na ons gezellig avondje op het terras. Van Jan hadden we bericht gekregen dat hij om 8.00h aan het ontbijt zou zijn om ons extra wheel en bagage op te halen. En ja, we kwamen om vijf voor acht van de trap en Jan wandelde het hotel binnen. Gezellig samen ontbeten, wij porridge en Jan 'full English'... Dan de spullen van de kameer gehaald, ons extra wheel en bagage in de auto geladen en vertrokken. 250 meter verder zag ik een bikeshop en er stond iemand een fiets af te regelen, dus snel gestopt en gevraagd of hij ook even naar ons versnellingsapparaat kon kijken omdat het ons gisteren toch een paar keer in de steek had gelaten. Na een korte check up zagen we dat het middelste blad vooraan getorst is en beseften we dat we hier niet veel aan konden doen. Dus maar op goed geluk verder, het was ondertussen 9h20. Eerste stuk ging zowaar een beetje bergaf en na ongeveer 15 km begonnen we aan de eerste klim. Waren wij blij dat we het extra wheel hier niet meer bij hadden. De klim ging goed, tot het laatste stukje, daar even doortrappen en de ketting vloog er af... Gewoon gestopt, er op gelegd en weer door. Dan een stukje dalen, ging snel. De volgende beklimming melde zich aan en ook deze verteerden we zonder van de fiets te moeten. Dan weer een geweldige afdaling, hoge snelheid en veel wind op kop. Nu begonnen we aan de laatste grote klim, dat was niet gewoon, 20% stijging, hier moesten we van de fiets. Terwijl we de fiets over dit stuk naar boven duwden stopte plots een Belgische Audi. De mensen van Zoersel die we gisteren in Bridge of Cally hadden ontmoet reden ons voorbij en stopten even heel verbaasd. Ze vroegen of ze konden helpen maar we hebben niet vals gespeeld, zelf fiets naar boven geduwd tot we zagen dat helling iets afzwakte. Dan weer op de fiets en al fietsend over de top. De top duurde nog zeker 2 km, en dan waren we echt boven en kon de afdaling naar Tomintoul, daar zouden we onze middagpauze nemen.

We arriveerden in Tomintoul om 13h15, er stonden dan 51 km op de teller en we hadden, dachten we alle hellingen van deze dag achter ons. Dus nog een 80 km naar beneden, dachten we... Een heel gezellig terrasje en daar een overheerlijke sandwich en een glas cola gevolgd door een stukje taart... dat hadden we gewoon verdiend!

Onze drinkbussen gevuld en weer vertrokken. We waren goed 10 km verder en kregen alweer een stevige helling voorgeschoteld, zeker 15%, maar niet van de fiets, gewoon doortrappen. Het ging verder op en neer door een waanzinnig mooi landschap dat heel afwisselend was. Grote stukken groen, met veel schapen, dan een soort heide, dan weer bossen met hoge dennen, gewoon genieten... Maar het was was een lange rit en de vermoeidheid begon ook te komen. Om 17h15 stonden er exact 100 km op de teller, dus dachten we nog een 30 te gaan. We bleven stevig doortrappen en kwamen dichter bij de eindbestemming. Op km 130 reden we nog steeds door de pampas en dachten we toch dat we verkeerd waren. Nergens een aanduiding 'Ardersier' te zien. Even gestopt, gevloekt maar toch maar gewoon de GPS gevolgd. Na 140 km, een plaatje 'Ardersier cemetry', waren ze hier allemaal dood of wa? Nee, we moeseten nog iets verder en dan door het dorp, 1 groot hotel, daar moesten we voorbij, het voetbalveld en dan onze B&B... Het was ondertussen 19h00... We waren er, moe maar gelukkig. We werder vriendelijk ontvangen, vroegen onmiddellijk of we in de buurt nog ergens konden eten, en ja, het hotel dat we gepasseerd waren was ook het enige restaurant in de buurt. Snel alles afgeladen, gewassen, aangekleed en hop naar het restaurant waar we om 20h30 aan ons avondeten begonnen zijn. Heerlijk gegeten en heel vriendelijk bediend. Na nog een dessertje langs de zee gewandeld en dan naar ons bedje.

Eigenlijk te moe om nog een blog te schrijven en als we merkten dat de internet verbinding toch niet zo goed was, gewoon gaan slapen en heel goed geslapen en dan nu na een goed ontbijt deze blog van een fantastische dag geschreven (Sorry voor de abonnees :)). Nu hier onze spullletjes pakken en dan het laatste stukje naar Alness, nog circa 66 km, hopen we. Het zou vandaag normaal redelijk vlak moeten zijn, nog een hellingkje van 6%, das een makkie. voila, dat was het, nog 1 dag en we zijn er. Het was een waanzinnig avontuur, we hebben genoten, gelachen, pijn gehad, af en toe even woorden gehad, maar samen iets geweldig meegemaakt. Nu een weekje rust met de vrienden. Uiteraard schrijven we straks nog de blog van de laatste rit... groetjes, Yves & Veerle

DAG 9: WAAAAAUUUW, Van Perth naar Braemar, 83,5 km...

Wat een dag! het zou een korte rit worden en dus een beetje uitrusten, dachten we... Iets langer geslapen, om 8.00h ontbijt, jawel Porridge, super energie ( en al goed want we hebben ze nodig gehad). Nog een babbeltje met de vriendelijke uitbaters van de B&B en vertrokken om 9H50. Het ging van bij het begin bergop en dat bleef duren tot en met kilometer 15, dan even vlak en na 20 km even gestopt om op adem te komen. We dachten nu zal het wel wat vlakker worden... Alles even nagekeken en niets gevonden, het ging niet alleen bergop maar we merkten ook dat er met het extra Wheel toch weer iets niet in orde was maar zagen niet direct wat. het ging verder bergop en kleine stukjes vlak, het werdt behoorlijk zwaar en we begonnen al te rekenen hoe laat we aan dit tempo zouden aankomen. We dachten het kwaadste gehad te hebben en dan een helling, 12%... en niet voor 5O meter maar circa 2 km... afzien maar boven geraakt. Dan ging het even naar beneden en merkte ik dat het wiel echt niet goed zat dus maar even stoppen om dit na te kijken net als we bij een mooi plekje aankwamen 'Bridge of Cally'. Een idylisch plekje, een terrasje en vriendelijke mensen. Het was ondertussen al 12h15, we hadden 37,5 km op de teller en moesten zowieso even op adem komen. Veerle zag het zelfs even niet meer zitten (maar dat is altijd maar even!)

Na een lekkere pannini, glas cola en een koffietje al aan de praat met de andere mensen op het terras. Iedereen begon al mee te denken hoe we ons probleem konden oplossen. Want ja we hadden het gezien, de bevestiging van het extra wheel aan de as van ons achterwiel was los aan het komen en niet meer veilig om daar mee door te rijden (de slechte wegen hier hé). Oplossing gevonden, een werkman die aan het schilderen was bood aan om ons extra wheel na zijn werk richting Braemar te brengen, kost 25 £, daar hebben we het graag voor gedaan. Wij dus zonder extra wheel verder. We wisten ondertussen beter wat ons nog te wachten stond, nog een helling van 12% circa 4 km lang en we zouden blijven klimmen tot kilometer 67, dan zou het alleen nog bergaf gaan. Wijle weg... het was wel een stuk aangenamer fietsen zonder het extra wheel, nu wisten we pas echt hoeveel energie die extra 25 kilo's ons elke dag gekost hebben. Ook de omgeving was waanzinnig mooi, het was zowaar de moeite om af te zien. De kilometers gingen nu wel sneller vooruit dan deze morgen. We trapten zo hard dat onze ketting er nog eens afvloog ook... maar dat soort kleinigheden losten we met de glimlach op. Stoppen, ketting er op leggen, vuile handen aan het gras afkuisen en weer weg. We naderden de steile helling en begonnen volle moed. Op ongeveer 800 meter van de top hebben we dan toch moeten afstappen en het laatste stukje te voet gedaan. Een impressie van het landschap:

We zijn net voor de top ook nog even gestopt om een paar foto's te nemen, die zie je dan in ons finaal fotoboek... Eens op de top, even adem genomen en dan, de afdaling, duizelingwekkend, we gingen tegen 79 km/h naar beneden, net geen 80 km/h gehaald... :) De afdaling bleef doorgaan, 17 km... en dan kwamen we aan in Braemar. We stopten bij hotel ' The Five Arms' ons eindpunt, een prachtig gebouw, ook binnen echt Schots... weer een goede keuze van ons Veerle, daar is ze echt wel goed in zenne. We waren net gestopt en onze lieve handyman stond daar al met ons extra wheel en de bagage. We nodigden hem uiteraard nog even uit om samen een pintje te drinken en ik heb hier dus mijn eerste schots biertje gedronken (met een glas water). Dan onze bagage naar de kamer gesleurd, gewassen, aangekleed en dan naar de dining room om heerlijk schots te eten. Het was weer lekker. Ik heb weer Haggis gegeten, moet je ook eens proberen als je in Schotland komt. Dan nog wat nagenoten van onze dag op het terras en uiteraard deze blog geschreven. Van Jan hadden we een berichtje gekregen dat hij morgenvroeg om 8H00 hier zal aankomen om samen te ontbijten maar vooral om ons extra wheel op te halen en alle overbodige bagage. Dus morgen fietsen we 131 km zonder extra wheel (héhé) door dit prachtige landschap... Hopelijk houd onze fiets en vooral onze versnellingen het nog 2 dagen uit, want er komt sleet op, dat merken we. Jan, alvast bedankt voor de fantastische hulp om ons wheel te komen halen. dat was het weer, tot morgen en slaapwel, groetjes, Yves en Veerle

DAG 8: Van Dunbar naar Perth (langs Edinburgh ook nog), 124,6 km

Na een hele goede nachtrust in hotel Mackintosh ging om 7.00h de wekker weer. De meeuwen hadden ons al vroeger gewekt maar nu wisten we dat we er weer voor moesten gaan. Dus, opgestaan, onze was gecontroleerd en gevoeld dat deze nog niet droog was. Dus de haardroger er op. Dan naar beneden en ontbijten. Hier hadden ze gelukkig ook weer de magische porringen met fruit. Heerlijk, dat en nog een paar toasts met marmelade en het ontbijt, aangevuld met lekkere koffie kon niet meer stuk. Twee nederlandse koppels naast ons konden hun oren niet geloven als we vertelden dat we met de tandem van Dover naar Alness reden... ze wensten ons veel geluk. De bediening hier in Schotland is ook heel vriendelijk, net iets anders. Dan onze zakken ingepakt, alles naar beneden en op onze tandem geladen. Daar ik de blog van gisteren nog deze morgen had geschreven iets te laat vertrokken, om 9h40 in iets minder goed weer vertrokken. Het was iets frisser en bewolkt, maar daar waren we niet boos om. Het eerst stuk ging vrij goed, we reden op een weg naast de A1, minder druk en wel mooi. Glooiend landschap, maar geen bijtende hellingen.na 40 km een eerste korte plaspauze en dan verder richting Edingburgh. Net voor Edinburgh liet onze GPS het afweten en Veerle was zo druk met de GPS dat ze niet zag dat we moesten stoppen voor een rood licht. Niet eenvoudig, ik stoppen en Veerle doorrijden, resultaat, we lagen bijna op de grond. Ultiem onze tandem nog rechtgehouden en GPS vloog in het rond... he he, alles ok. Wij dus weer weg maar zonder de richtlijnen van de GPS. Bovendien was hel Edinburgh opgebroken voor de aanlag van nieuwe tramlijnen waardoor we helemaal niet meer wisten hoe we moesten rijden. Zelfs een stuk te voet en ineens onze inkopen gedaan voor de lunch.

Na een beetje zoekwerk en veel tijdverlies hop richting 'Forth road brigde', een prachtige brug waar ook een fietspad over liep was ons gezegd. Deze brug was toch nog 20 km vanaf Edinburgh, dus Veerle 20 km met zakje aan haar arm... Uiteindelijk kwamen we bij de brug aan en daar melding dat alleen de overkant open was voor voetgangers en fietsers en een bord dat zei dat we via de trap onder de brug naar overkant konden gaan...Maar hoe doe je dat met tandem vol bagage??? Gelukkig zag Veerle een service road die alleen voor bevoegden was, dus wij langs daar en ja, we konden over de brug rijden. Behoorlijk indrukwekkend

Eens over de brug was het tijd voor ons middagmaal en ja we zagen een mooi plekje in de zon. Gezellig onze boterhammekes opgegeten en dan weer doorgereden. Het ging ineens bergop en niet zomaar een beetje... Het bleef behoorlijk bergop gaan en plots begaf zowaar ons schakelapparaat het. Wij ketting teruggeplaatst, ketting en tandwielen afgekuist met ons voddeke en jawel alles werkte weer. Dus weer verder maar de hellingen werden er niet minder om en onze GPS bleef ambetant doen, hij gaf niet aan langs waar we moesten rijden. Na nog een paar stevige hellingen ging het dan ineens lekker recht naar beneden. Bijna 7 km dalen met een topsnelheid van 65 km/h. We naderden Perth, maar eens we er bijna waren moesten we toch nog een stukje bergop... In Perth een paar keer de weg gevraagd en dan kwamen we aan in ons guesthouse 'Heidl'. Heel vriendelijke mensen die ons zelfs hielpen met onze bagage naar de kamer te brengen (misschien zagen we er heel moe uit??? :)). Tandem kon ook veilig op de koer en ze gaven ons bovendien goed advies ivm een echt schots restaurant 'The Bothy' Eerst wassen, aankleden, even relaxen en dan naar het restaurant. Heerlijk gegeten, ik voor het eerst Haggis, nog lekker ook. Leuk restaurant, vriendelijke bediening en heel lekker eten.

Haggis is a savoury pudding containing sheep's pluck (heart, liver and lungs); minced with onion, oatmeal, suet, spices, and salt, mixed with stock, and traditionally encased in the animal's stomach and simmered for approximately three hours. Most modern commercial haggis is prepared in a sausage casing rather than an actual stomach. As the 2001 English edition of the Larousse Gastronomique puts it, "Although its description is not immediately appealing, haggis has an excellent nutty texture and delicious savoury flavour".[1] Haggis is a traditional Scottish dish, considered the national dish of Scotland as a result of Robert Burns' poem Address to a Haggis of 1787. Haggis is traditionally served with "neeps and tatties" (Scots: turnip and potato), boiled and mashed separately and a dram (a glass of Scotch whisky), especially as the main course of a Burns supper. However it is also often eaten with other accompaniments.

Na het lekker eten, terug naar ons kamerke gewandeld en blogje geschreven, nu gaan we dan slapen of zoiets... slaapwel, Yves en Veerle

DAG 7: Van Newbiggin by te sea naar Dunbar, 128 km

hey, inderdaad, blog pss deze morgen van dag 8 ingevuld want geen internet op onze kamer... sorry We zijn op tijd opgestaan, dan naar de gemeenschappelijke badkamer, snel gewassen, aangekleed en naar beneden voor het ontbijt. Geen keuze, English breakfast, dus scrambled eggs, bacon, toast, jam. We hadden 's avonds onze zakken al goed klaar gezet zodat we op tijd konden vertrekken. We stonden dus om 9.00h klaar geladen om langs de kust richting Schotland te rijden. We reden langs de coast road en het ging redelijk goed vooruit. Na 1 uur hadden we er 22 km opzitten.

Dat was ons eerste fototje van een kasteel en ook eerste stop. Verder gereden, het ging wat moeizaam, we hadden niet de beete benen. Morgen terug Porridge voor ontbijt :)... We reden verder langs de A1, nu en dan wel druk maar mooie natuur. Na ongeveer 40 km gaf GPS aan om de A1 te verlaten naar een landweg, even getwijfeld en toch maar niet gedaan. Dan weer verder. Na 50 km weer voorstel om de weg te verlaten, dit keer gewoon asfalt dus maar gedaan. We reden door een dorpje dat bekend staat voor z'n koetsen (naam vergeten natuurlijk). In het dorp ging het een beetje bergop en een man zag ons rijden en merkte op: 'You are gone like the next one'... Wij dachten wat bedoeld hij daarmee. Achter de hoek wisten we het, een waanzinnige helling recht voor ons. We hebben ons even schrap gezet en we hebben de berg bedwongen, hahaha. Wel even diep gegaan met onze kamion. Dan weer verder, prachtig landschap en na een paar km terug op de A1. We wilden pas pauze houden in Berwick upon Tweed, daar was de grens van Schotland. Dus bleven we doorgaan. Toch moesten we na 75 km even stoppen om op adem te komen, het wilde niet echt lukken vandaag, zware benen. Na iets meer dan 80 km kwamen we dan aan bij Berwick, mooie brug over en dan in het dorp gevraagd waar we een terrasje konden vinden, antwoord: rijd maar door het dorp en aan het einde kom je bij een pub met terras... We zijn dan uiteindelijk aan het einde van het dorp gestopt bij de MacDonalds en hebben daar gegeten, was nodig en het smaakte nog ook.

Dan nog snel water gekocht in een gigantische supermarkt en weer vertrokken. De beentjes wilden nog steeds niet echt goed maar dat zou wel komen. Dan kwamen we aan de grens, daar even fotootje en wer door.

Nu waren we in Schotland, de asfalt was er in alle geval al beter. Eerste stuk ging weer bergop en dan kregen e een mooie eerste afdaling, de beentjes kregen er weer zin in. We reden goed door. de kilometers gingen snel vooruit. Na 105 km nog even gestopt en dan iets verder begon een mooie afdaling, de laatste 15 km gingen bijna allemaal bergaf... was wel leuk en welgekomen. Ons uiteindelijke gemmiddelde van de dag was toch weer boven de 20 kmh. Dan kwamen we Dunbar binnen, ons hotel snel gevonden, zag er mooi uit. Fiets afgeladen, gewassen, aangekleed en onze was gedaan in het bad. Dan een wandelingetje naar de zee gedaan en eens terug een Pims als aperitief in de pub. Na de aperitief heerlijk gegeten, die schotten kunnen er iets van. Nog even een wandeling naar het haventje en ons bed in. Op dag 7 dus geen pech gehad, alles meegevallen, alleen geen superbenen. Wa waren om 9.00h vertrokken en kwamen om 17h30 aan op onze bestemming. Best wel trots op mijn madam, we hebben het goed gedaan. Nu gaan we onze spullen pakken, fiets opladen en vertrekken naar Perth! groetjes, Yves en Veerle

DAG 6: Van Stokesley naar Newbiggin by the Sea, 110 km

Na een iets kortere nacht, we lagen er pas om 11.50h in toch goed geslapen en klaar voor de dag. Het stadje Stokesley begon al vroeg te leven. Om 6h30h hoorden we de vaten van de pub al rollen. Om 7.10h opgestaan, aangekleed en tegen 7h30 aan het ontbijt. We waren de enige gast in het hotel en de kokkin van dienst stond helemaal ten dienste van ons.Zij was geimigreerd uit Malta en had leren koken van een belgische michelin chef. Zij maakte voor ons heerlijke porache pap met fruit (banaan en aardbij), het ideale ontbijt voor een dagje fietsen. Daar nog een paar sneetjes toast met marmelade bij en het ontbijt was af.

Dan naar de kamer, inpakken en alles naar beneden halen. Om 9.00h klaar en dan snel langs de bikeshop, vlakbij. Gelukkig was deze open en waren de vriendelijke medewerkers bereid om me te helpen. Samen het extra wheel opnieuw gemonteerd, de blauwe zak stevig bevestigd en de kettingspanning nagekeken. Allemaal GRATIS.

Dan naar hotel om Veerle en de bagage op te halen. Om 9h30 dan vertrokken. Nog geen 5 km ver en alweer moeten stoppen omdat het extra wheel toch nog problemen gaf. Na een beetje knutselwerk eea toch in orde gekregen en weer doorgereden. We reden door het havengebied, leek wel de haven van Antwerpen, niet zo mooi maar ook niet te moeilijk. Om 12h00 waren we 40 km verder. Iets verder even gestopt, reepje gegeten en doorgereden. We keken van dan af uit naar iets om onze lunch te kopen. Iets verderop gestopt bij tankstation en daar onze traditionele boterhammekes gekocht. Iets Verderop, een bank langs de weg, daar dan onze lunch verorberd.

Dan vertrokken naar South Shields, nog circa 38 km, het was ondertussen 13h30, en ja we wilden de ferry om 15h00 nemen, dus doorfietsen was de boodschap. Het is ons dus gelukt, we waren exact om 15.00h aan de ferry, 3 pond betaald en met onze tandem op de boot. Een half uurtje later stonden we klaar aan de overkant om weer te vertrekken. Eens van de boot stond ons een serieuze helling te wachten, halfweg toch moeten afstappen, even duwen en dan weer klaar om te vertrekken. De natuur was weer mooi, de weg was ok, dus we geloofden er in dat we rond 17.00h gingen arriveren. Tijdens de laatste kilometers nog twee stevige hellingen moeten trotseren maar we waren op tijd. Hotel 'The Old Ship' met zciht op zee. Ingang via de dijk. Een probleem, we hadden verkeerd geboekt, we waren dus een dag te laat... De vriendelijke eigenares bood ons aan om in haar kamer te slapen vermits alle andere kamers verhuurd waren omwille van een begrafenis. Badkamer op de gang, maar wel goede douche. In het stadje waren twee restaurants, Indisch of Italiaans, we kozen maar voor Italiaans. OK gegeten, terug naar ons hotelletje gewandeld langs de dijk en dan bloggen... dat was het, nu gaan we slapen, morgen lange rit naar Dunbar (127 km), groot deel langs de kust. gr, Yves & Veerle

DAG 5 van Doncaster naar Stokesley, 126,7 km

Hallo, vandaag een rit met hoogtes en laagtes, letterlijk en figuurlijk... zie verder. Goed geslapen in ons chique hoteletje. Eerst begonnen met inpakken want we kunnen pas ontbijten vanaf 8.00H. Typisch ontbijt, eggs, ham, ... toast & marmelade. Elk nog een extra banaantje en dan bagage ophalen in de kamer en fiets uit hotel naar buiten brengen.

De dag begon al met een 'laagte', bij het laden van onze bagage kwamen we tot de vaststelling dat onze 'gerepareerde zijtas toch gelost was... Dus alles losmaken en opnieuw plakken, toch direct een klusje van circa 25 minuten. Dus we vertrokken weer later dan voorzien, vertrek om 9h30. Eerste stuk ging vlot. Na 40 km even gestopt aan lief kerkje, even naar binnen gekeken en onze achterwerken even 'bezalfd'. Dan weer verder, na 55 km waren we dan in York, circa 12h15h. Waaaaaw, wel een mooi stadje. Heel typisch Engels. We reden door stedcentrum en Veerle zag links in een straatje allemaal terrasjes aan het water. Dus wij daar naartoe en gestopt voor de lunch. Een 'hoogtepunt', we zaten schitterend langs het water en heerlijk geluncht. Onze middag pauze dus wat langer genomen maar vooral genoten.

Dan weer vertrokken richting Stokesley, we wisten dat vandaag een lange rit was maar waren even vergeten dat we deze rit ook door een groene zone hadden gepland. Na 76 km kwamen we aan een helling die ons iets te zwaar was. We moesten de eerste keer van onze fiets om boven te geraken 'een laagtepunt :)'. Eens we naar boven gestapt waren terug op de fiets en dan... merkten we dat de band van ons extra wheel lek was. Er zat dus niets anders op dan aan het werk te gaan om deze te vervangen. Een hele klus.

Dan weer vertrokken, het ging heel even heel stijl naar beneden maar vanaf dan ging het behoorlijk naar boven en af en toe even naar beneden. Het was adembenemend mooi maar verdomd zwaar (hoogte en laagte tegelijkertijd). Pracht!ge natuur, maar zware beklimmingen volgden elkaar op een moordend tempo op. Bovendien was de temperatuur ook niet min. De zon stond pal op ons bolleke... Bovendien gaf ons extra wheel ons ook nog wat kopzorgen, het liep niet zoals het moest. Regelmatig moesten we de bagage herschikken en prutsen aan de bevestiging van de zakken anders sleepte het wiel. Behoorlijk lastig maar we moesten door. Na ongeveer 105 km stopen we nog even bij een pub waar de eignaar ons aangaf dat het vandaar alleen nog bergaf ging. Die man moet echt eens een fiets kopen, het ging nog behoorlijk bergop en af tot aan km 120. Van dan af ging het alleen maar bergaf... We haalden zelfs een snelheid van 63 kmh. Uiteindelijk aangekomen in ons hotelletje 'Chapters hotel'. We zijn de enige gasten, verder gaf de receptionist aan dat op zondag avond het restaurant gesloten was.

Dus wij op zoek naar eten. Het was ondertussen al 8h45... Wij naar een pub in de buurt maar die serveerden alleen tot 16.00h eten, de volgende pub, hetzelfde verhaal. Gelukkig gaf een van de gasten daar aan dat er een Italiaans restaurant in het dorp was en dat die nog open was... Wij daarnaar toe. Geluk (hoogte) was nog open en bovendien overheerlijk gegeten.

Wat hebben we ondertussen ook al wel geleerd hier in UK: - Er rijden hier verschrikkelijk veel rode autos rond. - het links rijden moet je toch wel gewoon worden - Voor fietsers en voetgangers zijn de autobestuurders helemaal niet hoffelijk - De Britten zijn verder wel vriendelijk en behulpzaam. - het is hier heel mooi, the green green grass... voila dat was het voor vandaag, slaapwel, Yves & Veerle